நெருடிய நெருஞ்சி-20

என் முன்னே முனை அகலப் பரந்து விரிந்து இருந்தது . தூரத்தே கட்டு மரங்கள் வரிசை கட்டி சென்றன. சூரியனுக்கும் வானத்திற்கும் நடந்த முத்தமிடல் போட்டியில் , வானத்தின் முகம் நாணத்தால் சிவந்தது . அதன் எதிர்வினை கடலிலும் தெரிந்தது . ஒருபுறம் ஆண்கடலும் , மறுபுறம் பெண்கடலுமாக முனை சரிசமனாகப்பிரித்து வினோதம் காட்டிக்கொண்டிருந்தது . மெதுவாக வலதுபுறம் பெண்கடலைத்திரும்பிப் பாரத்தேன் . அங்கே வெண்மணல் பரவி அதில் அலைகள் மூசி அடித்தன . அருகே மண்மூட்டைகள் அடுக்கி பெரிய பாதுகாப்பு அரண்களில் பொடிகாமியள் விறைப்புடன் இருந்தார்கள் . இங்கிருப்பவர்கள் அங்காலை போகமுடியாது . போவதானால் சுற்ரி மீன்சந்தையடியால் தான் மற்ரப்பக்கத்திற்குப் போகமுடியும் . நான் நின்றபகுதியில் கற்பாறைகள் இருந்ததால் அலைகள் தவழ்ந்தே வந்தன . மெதடிஸ் கல்லூரி அமைதி காத்தது . ஏனோ என்மனம் கொதிகலனாகப் புகைந்தது. எவ்வளவு கதைகளைத் தன்னுள் வைத்து அமசடக்கியாக இருந்தது அந்தக்கடல் . எங்களை தாலாட்டி விளையாடிய இந்தக்கடலே , எங்களையும் விழுங்கியது தான் வேதனை . கடைசியில் எங்களுக்கு அது வழியே விடாமல் நந்தி மாதிரியுமல்வா குறுக்கே நின்றது . ஆனால் , உன்னை மாதிரித்தானே இன்னும் ஒரு கடல் மோனஸ் க்கும் அவன் தோழர்கழுக்கும் ஆபத்து நேரத்தில் இரண்டாகப் பிரிந்து அவர்கள் தப்ப வழி செய்தது . அதன் கருணை கூடவா உனக்கு இல்லை ? எனது மனம் முனைக் கடலுடன் பேச்சுவார்த்தை நடத்தியது .

மேற்கே சூரியனை மெதுமெதுவாகக் கடல் விழுங்கிக் கொண்டிருந்தது . நாங்கள் மறபக்கம் போவதற்காக , மீண்டும் கல்லூரி வீதி வழியாக பஸ்ராண்டுக்குச் சென்று , மீன் சந்தையின் ஊடாக மறுபக்கமான பெண்கடலை அடைந்தோம் . அங்கு மீனவர்களின் வாடிகள் இங்கொன்றும் அங்கொன்றுமாக கரைகட்டி நின்றன . ஒரு சிலர் பிய்ந்த வலைகளைக் கோர்த்துப் பின்னிக்கொண்டிருந்தார்கள் . கரையிலே படகுகள் வண்ண வண்ண நிறங்களில் கையிற்ரால் கட்டி இருந்தன . அவைகழும் அலைகளின் அதிர்வுக்கு ஏற்ப நடனமாடின . பிள்ளைகள் தண்ணியைக் கண்ட புழுகத்தில் தண்ணிக்குள் இறங்கி விளையாடினார்கள் . நான் கடல்நீரில் காலை வைத்து இறங்கியபொழுது , தண்ணியின் அடியில் இருந்த சின்ன ரக மீன்களும் , சிப்பிகளும் , நண்டுகளும் , சங்குகளும் ஓடிப் பாய்ந்து போக்குக் காட்டின . அலையின் இழுவையால் எனதுகாலின் கீழ் இருந்த மண் என்னை நிலைதடுமாற வைத்தது . நான் ஒரு படகில் ஏறி வசதியாக இருந்து கொண்டே கடலை உத்துப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன் . என் மனமோ நிலை கொள்ளாமல் தவித்தது . என் மனதில் இனம்புரியாத வலி எங்கும் பரவியது . மற்ரயவர்களுக்கு சந்தோசமாக இருக்கன்ற இந்த முனைக் கடல், எனக்குமட்டும் ஏன் வித்தியாசமாகத் தெரிகின்றது ? சிலவேளை எனது பார்வையில் தான் கோளாறோ ? என்று குளம்பிக்கொண்டு இருந்தேன் . எனது மன ஓட்டத்தை மனைவியின் குரல் கலைத்தது ,

"போவமே கண்ணன் ".

"ஏன் "?

"இருட்டீட்டுது , இனி இங்கை நிக்கேலாது ".

நேரத்தைப் பார்த்தேன் 6 மணியைக் கடந்து இருந்தது . கடலில் கருமை பரவி , தூரத்தே வெளிச்ச வீட்டில் இருந்து விட்டு விட்டு வெளிச்சப்பொட்டு சுழண்டடித்தது .

"சரி போவம்" .

என்று அரைமனதுடன் படகை விட்டு எழும்பினேன் . வாடி வீடுகளில் அரிக்கன் லாம்புகள் மினுக் மினுக் என்று எரிந்தன . அங்கிருந்து தீயலின் வாசம் மூக்கைத் தடவியது . நாங்கள் கோட்டு வாசல் வீதியால் பஸ்ராண்டை நோக்கி நடந்தோம் . இடையில் கோட்டடி பிள்ளையார் கோவிலுக்குப் பக்கத்தில் இருந்த ஆலமரத்தில் இருந்த வௌவ்வாலுகள் வானத்தை நிறைத்தன . எனக்கு அது பெரிய அதிசயமாக இருந்தது . ஒரு சேர இவ்வளவு வௌவ்வாலுகளை முன்பு நான் கண்டதில்லை . அவை வினோத ஒலிகளை எழுப்பிப் பறந்து கொண்டிருந்தது ஓர் அசாதாரண சூழலை ஏற்படுத்தியது . நாங்கள் பஸ்ராண்டை அண்மித்து விட்டோம் . மனைவியை அம்மன் கோயலடியில் நிக்கச்சொல்லி விட்டு , நானும் , மச்சானும் கிங்பிக்ஷர் பியர் வாங்கப்போனோம் . பியரை இருவரும் வாங்கிக்கொண்டு மனைவி பிள்ளைகளுடன் அம்மன் கோயில் வீதியில் இறங்கினோம் . அப்பத்தட்டிகளில் வியாபாரம் குறைந்திருந்தது . ஒருவாறு நாங்கள் வீட்டை அடைந்தபொழுது இரவு 7 மணியைத் தாண்டி இருந்தது .

முனைக்குப் போனதால் உடலை விட மனது சோர்த்து போய் இருந்தது . சோர்வைப் போக்குவதிற்கு , கிணத்தடியில் போய் கப்பியால் கிணற்ரில் இருந்து தண்ணியை அள்ளி அள்ளிக் குளித்தேன் . மாமா என்னை வினோதமாகப் பார்த்தார் . குளித்ததால் உடலும் மனதும் புத்துணர்சி பெற்ரன . மாமி போட்டுத் தந்த இஞ்சித் தேத்தண்ணி அந்தநேரம் மனதைக் கிளர்சி அடையச் செய்தது . கேற் வாசலில் நின்றிருந்த மச்சானுடன் சேர்ந்து சிகரட் ஒன்றைப் பற்ர வைத்தேன் . மாலின் நடவடிக்கைகள் கூரையினால் வந்த புகையினூடாகத் தெரிந்தன . ஒழுங்கையில் இருந்த இருட்டால் வானம் தெளிவாகவே தெரிந்தது . அதில் நட்சத்திரங்களின் அணிவகுப்பு எனது மனதைக் கொள்ளைகொண்டது. ஒழுங்கை மிகவும் அமைதியாக இருந்தது . அந்த அமைதியும் நட்சத்திரங்களின் அணிவகுப்பிற்கு அழகு சேர்த்தது . நான் அதில் சொக்கிப்போயிருந்தேன் .

எனது மனைவி கிட்ட வந்து சாப்பிடச் சொன்னா . நாங்கள் எல்லோரும் விறாந்தையிலும் , மாலிலும் உட்கார்ந்தோம் . மாமி அவித்த மரவள்ளிக் கிழங்கும் , பச்சைமிளகாய் சம்பலும் தந்தா . இங்கு மெழுகு பூசிய மரவள்ளிக்கிழங்கைச் சாப்பிட்ட எனக்கு , ஊர் மரவள்ளிக்கிளங்கு காணாததை கண்டமாதிரி இருந்தது . ஒருகாலத்தில் இந்த மரவள்ளிக்கிழங்கும் , பாணுமே எமது பிரதான உணவாய் இருந்தன . ஆனால் ,அப்போது எல்லோரிடமும் சந்தோசம் இருந்தது . இப்பொழுது எல்லா வசதிகள் வந்தும் சந்தோசத்தை பூதக்கண்ணாடி கொண்டு தேடவேண்டியதாக உள்ளது . நான் ஒன்றுமே பேசாது நிதானமாக மரவள்ளிக்கிழங்கை ரசித்துச் சாப்பிட்டேன் . ஊர் அடங்கி விட்டது . நானும் , மச்சானும் இருட்டில் கேற்ரில் நின்று கொண்டு சிகரட் அடித்துக் கொண்டிருந்தோம் . இருட்டில் மின்மினிப் பூச்சிகள் பறந்து கொண்டிருந்தன . நான் அவைகளின் அணிவகுப்பில் சொக்கிப்போயிருந்தேன் . நாங்கள் படுக்கைக்குத் தயாரானோம் . இரவுப்பூச்சிகளின் மெல்லிய ஒலியில் நித்திரை என்னைக் கட்டிப்பிடித்தது . வழக்கம்போலவே பக்கத்தி வீட்டுச்சேவல் என்னை விடிய 5 மணிக்கு எழுப்பி விட்டது. எனது வழமையான ஆயத்தங்களுடன் அந்தக்காலையில் பால் வாங்க மந்திகைச் சந்திக்கு பால் பண்ணைக்கு நடந்தேன் . நான் ஆத்தியடி பிள்ளையார் கோயலடியால் வட இந்து மகளிர் கல்லூரிக்கு நடக்கும்பொழுது , அனேகமான வீடுகளில் எழும்பி வீட்டு வாசலிற்கு தண்ணி தெளித்துக் கொண்டிருந்தார்கள் . தண்ணிபட்டு புழுதி வாசம் மூக்கை நிறைத்தது . அந்தக் காலை வேளையிலேயே வருங்கால அறிஞர்கள் ரியூசனுக்கு சைக்கிள்களில் வரிசை கட்டினார்கள் . எனக்கு எனது பள்ளிப்பருவம் ஞாபகத்திற்கு வந்து ஏக்கப்பெருமூச்சாக வெளிப்பட்டது . நான் முதலாங்கட்டைச் சந்தியை அடைந்து பரித்தித்துறை வீதியில் எனது நடையைக் கூட்டினேன் . சந்தடி குறைந்த வீதியில் வியர்வை ஆறகப் பெருகி ஓட நடந்தது , மனதிற்குப் புத்துணர்சியையும் உற்சாகத்தையும் தந்தது . நேரம் 6 மணியை நெருங்கிக் கொண்டிருந்தது .

என்னைக்கடந்து யாழ்ப்பாணம் வவுனியா இ போ சா பஸ் போனது . தோட்டக்கறர்கள் லான்ட் மாஸ்ரறில் தோட்டங்களுக்குப் போய்க் கொண்டிருந்தார்கள் . வீதி ஓரத்து சில வீட்டு மதில்களில் பொயிலை காயப்போட்டிருந்தார்கள் . வழியில் சென்றியில் நின்ற குரங்கு ஒன்று " ஆய்பவான் மாத்தயா " என்றது . நான் பதிலுக்கு ஆங்கிலத்தில் காலைவணக்கம் சொன்னேன் . நான் பால்பண்ணைய அடந்தபொழுது , அங்கே பலர் பால் கொடுக்க வருவதும் போவதுமாக இருந்தார்கள் . உடனடிப் பாலின் மணம் அங்கு நிரவியிருந்தது .நான் அதை நுகர்ந்துகொண்டே பாலை வாங்கிக்கொண்டு , மீண்டும் வந்தவழியே விறுவிறுவென்று நடந்தேன் . இப்பொழுது வீதியில் வாகனநடமாட்டம் அதிகமானதால் , வீதியின் ஓரமாகவே நடந்தேன் . இப்பொழுது சூரியன் வெளியே எட்டிப் பாரத்து சூட்டுடன் நலம் விசாரித்துக் கொண்டிருந்தான் .நான் முதலாம் கட்டைச் சந்தியில் உதயன் பத்திரிகை ஒன்று வாங்கிக்கொண்டேன் . இப்பொழுது இந்து மகளிர் கல்லூரி வீதி பரபரப்பாகியிருந்தது . மாணவிகள் சைக்கிள்களில் அணிவகுத்தார்கள் . நான் வியர்வை ஒழுக ஒழுக நடந்துகொண்டிருந்தேன் . நான் வீட்டை வரும்பொழுது மனைவி கேற் வாசலில் என்னைப் பாத்துக்கொண்டிருந்தா .

"என்ன?"

என்று பார்வையால் கேட்டேன்,

"இங்கை பிள்ளையள் எழும்பீட்டாங்கள் , இவ்வளவு நேரமும் என்ன செய்தனிங்கள் "?

"நான் நடந்து போய் வாங்கின்னான் ".

"புது இடத்திலை ஏன் உங்களுக்கு தேவையில்லாத வேலை"?

"ம்.......... நல்லதுக்குக் காலமில்லை ". என்று நான் எனக்குள் முணுமுணுத்தேன் .

"அங்கை உங்களை ஆரோ பாக்கவந்திருக்கினம் ".

"ஆர்"?

"போய்பாருங்கோவன் "

இந்தகாலமை நேரத்தில யாராக இருக்கும் என்று எண்ணியவாறே , நான் மாமாவின் வீட்டை நோக்கிப் போனேன் . அங்கு ஒரு நடுத்தரவயதுப் பெண்மணி இருந்தா. நான் போனதும் ,

"இங்கை எங்கட இடத்துக்கு ஆரோ புதாள் வந்திருக்கெண்டு கேள்விப்பட்டன் . அதுதான் பாக்க வந்தனான்".

எனக்கு தலை சுற்ரியது. யாராக இருக்கும் ? மாமா இடைமறித்து ,

"அது தம்பி என்ர ஒண்டவிட்ட தங்கச்சி , உங்களைப் பாக்க வந்தவா ".

என்று எனது குளப்பத்தைத் தீர்த்துவைத்தார்.

"ஓ............ நீங்களே அந்த மாமி. உங்களைப்பற்ரி மனிசி சொல்லியிருக்கிறா ".

"அப்பிடியே , உவள் என்ன சொன்னவள்"?

நான் பொதுவாக சிரித்தேன் .

"என்ன இருந்தாலும் நீங்கள் எங்கடை மருமோன். உங்களுக்கு எள்ளுப்பா செஞ்சு கொண்டு வந்தனான்".

என்றவாறே , ஒரு பனை ஒலையால் செய்த

மூடுபெட்டி ஒன்றைத்தந்தா. அந்த மூடுபெட்டி கலர் சாயங்கள் போட்டு நேர்த்தியாக இழைக்கப்பட்டிருந்தது . நான் கனகாலத்திற்குப் பிறகு பார்ததால் , அதைத் திருப்பித் திருப்பிப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன் .

"என்ன தம்பி திருப்பி பாக்கிறியள் "?

"இல்லை , கனகாலத்துக்கு பிறகு பாக்கிறன் ".

"நீங்களோ இந்தப் பெட்டி செய்தது"?

ஓ.............நான் தான் பின்னீன்னான் . நான் உங்களுக்கு ஒண்டு பின்னித் தாறன் . எங்கட மருமோனுக்கு இல்லாததே "?

"நீங்கள் குஞ்சுப்பெட்டி, கொட்டைப்பெட்டி , எல்லாம் பின்னுவியளே "?

நான் அவாவின் வாயைக் கிண்டினேன் .

"தம்பி நீங்கள் ஆசைப்பட்டுடியள் எல்லோ ? நீங்கள் போறதுக்குள்ள நீங்கள் கேட்டது இருக்கும்".

இவர்களது விகற்பமில்லாத கதைகள் என்னை நெகிழ வைத்தன . இவர்கள் தான் இந்த மண்ணின் உயிர்பு மூல நாடிகள் . இவர்கள் கலத்திற்குப் பிறகு நாங்கள் ஓரு ஜிப்சி இனமாக மாறிப்போய்விடுவோமா ????? , மனது வலித்தது . மாமி நீங்கள் இருந்து சாப்பிடவேணும் , நான் குளிச்சுட்டு வாறன் . என்று சொல்லி விட்டடு கிணத்தடிக்குப் போய் கப்பியால் அள்ளி அள்ளிக் குளித்தேன் . எனது வியர்த உடம்பிற்கு குளித்தது நல்ல புத்துணர்சியாக இருந்தது . மனைவி தந்த கோப்பியை குடித்தவாறே உதயனை மேய்ந்தேன் . டக்குவின் கவர்சிகர மாநகரசபை தேர்தல் வாக்குறுதிகள் உதயனில் அலங்கரித்தன . கொம்பு சீவி விட்ட சுயோச்சைகளின் அலைப்பரைகளையும் பாத்து வியந்தேன் . இதில் எனக்குப் படிப்பித்த தின்னவேலியில் ஒரு பிரபல்யமான ரியூட்டறி வைத்திருந்த ஐங்கரநேசனும் குதித்தது எனக்கு தாங்கமுடியாமல் இருந்தது . நாங்கள் எல்லோரும் சாப்பிட்டு விட்டு ஏழாலைக்கு அண்ணை வீட்டிற்குப் போக வெளிக்கிட்டோம் . நாங்கள் 750 இ போ சா பஸ்சில், யாழ்ப்பாணம் போக பஸ்சினுள் ஏறி இருந்தோம். பஸ் யாழப்பாணத்தை நோக்கி மூசியது . பஸ் கோப்பாயை கடந்து வேகம் எடுத்தது. நான் எனது பார்வயில் சுவாரசியமானேன் . நான் சிறுவயதில் படித்த கிறீஸ்தவகல்லூரியை நெருங்கியது பஸ் .நான் ஆவலுடன் கல்லூரியைப் பார்த்தேன் . அருகே இருந்த சேர்ச் சிறிது தளர்வுற்ருக் காணப்பட்டது . தூரத்தே கல்லூரி மைதானம் தெரிந்தது . சிறுவயதில் எவ்வளவு தரம் இதனால் நடைபயின்றேன் ? ஆனால் இன்று நான் அன்னியனாக............ கண்கள் குளம் கட்டியது . நான் கண்களை வலிந்து மூடிக்கொண்டேன் .

பஸ் முத்திரைச்சந்தியை நெருங்கியிருந்தது . மாமன்னன் சங்கிலி குதிரையில் ஆரோகணித்து அதே முறுக்குடன் நின்றான் . மந்திரிமனையைக் காலம் கற்பழித்திருந்தது . பஸ் இவர்களைத் தாண்டி நல்லூரை எனக்கு விசாலப்படுத்தியது . நல்லைக்கந்தன் அதே பொலிவுடன் இருந்தான். பஸ் வேகமெடுத்து யாழ்ப்பாணம் பஸ்நிலையத்தில் தன்னை நிலை நிறுத்தியது . நாங்கள் எல்லோரும் இறங்கினோம் . பஸ்நிலயம் புராதன இடம் போல் எனக்குத் தெரிந்தது . நவீனசந்தைக் கட்டிடத் தொகுதி சிதைந்திருந்தாலும், உயிர்புடன் இருந்தது . நாங்கள் கொண்டக்ரரிடம் கேட்டு காங்கேசன்துறை போகும் பஸ்சில் ஏறி இருந்தோம் . பஸ் காங்கேசன்துறை வீதிவழியாக வேகமெடுத்தது . போகும் வழியெங்கும் செம்மண் தோட்டங்கள் பசுமை போர்த்தின . நான் அண்ணயின் வீட்டைப் பார்கப்போகும் ஆவலில் பரபரப்பானேன் . அண்ணையின் கலியாணமும் எனக்குச் செய்தியாகத்தான் தெரிந்தது . இன்று அவருக்கு வளரந்த பிள்ளைகள் . காலம் என்னை இவ்வளவிற்குப் பழிவாங்கும் என்று நான் அந்த வயதில் நினைக்கவில்லை . எந்தவித நல்லது கெட்டதுகளிலும் பங்காளியாகாத நான் , அவரகளுக்கு சகோதரனாவதற்கு என்ன தகுதி இருக்கின்றது??? என்று எனது மனச்சாட்சி என்னைப்பார்த்து உறுமியது . எனதுமனம் எனது கட்டுப்பாட்டில் நிற்க மறுத்த அடம்பிடித்தது . பஸ் குப்பிளான் சந்தியில் எங்களை இறக்கிவிட்டது . அதிலிருந்து நாங்கள் ஓட்டோ பிடித்து அண்ணையின் வீட்டை அடைந்தோம் .

September 28, 2011 

தொடரும்